پادشاهی جایزه ی بزرگی برای هنرمندی گذاشت که بتواند به

بهترین شکل، آرامش را به تصویر بکشد. نقاشان بسیاری آثار

خود را به قصر فرستادند.

آن تابلوها، تصاویری بودند از جنگل به هنگام غروب، رودهای آرام،

کودکانی که در خاک می دویدند، رنگین کمان در آسمان و قطرات

شبنم بر روی گلبرگ گل سرخ.

پادشاه تمام تابلوها را بررسی کرد، اما سرانجام فقط دو اثر را انتخاب

 کرد. اولی، دریاچه ی آرامی بود که تصویر کوه های عظیم و آسمان

آبی در آن منعکس شده بود. در جای جایش میشد ابرهای کوچک و

سفید را دید و اگر دقیق نگاه میکردید، در گوشه ی چپ دریاچه، خانه ی

کوچکی قرار داشت که پنجره اش باز بود و دود از دودکش آن برمیخاست

 که نشان میداد شام گرم و نرمی در حال آماده شدن است.

تصویر دوم هم کوه ها را نشان میداد، اما کوه ها ناهموار و قله های آنها

تیز و دندانه ای شکل بودند. آسمان بالای کوه ها به طور بی رحمانه ای

تاریک و ابرها آبستن آذرخش، تگرگ و باران سیل آسا بودند.

این تابلو با تابلوهای دیگری که برای مسابقه فرستاده بودند هیچ هماهنگی

نداشت! اما وقتی با دقت به تابلو نگاه می کردید، در بریدگی  صخره ای شوم،

 جوجه ی پرنده ای را می دیدید که آنجا، در میان غرش وحشیانه ی توفان،

آرام نشسته بود. 

پادشاه، درباریان را جمع کرد و اعلام نمود که برنده ی جایزه ی بهترین تصویر

 آرامش، تابلو دوم است!!! و سپس توضیح داد:

«آرامش آن چیزی نیست که در مکانی بی سرو صدا، بی مشکل، بی

کار سخت، یافت شود؛ بلکه چیزیست که می گذارد در میان شرایط سخت،

قلب ما همچنان آرام باشد.

این تنها معنی حقیقی آرامش است.»

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: